Yaqin, yaqingacha men qizlarni ideyalidagi yigit emasdim. Boʻyim oʻrtacha, ortiqcha vaznim bor edi. Xotinimni xiyonatidan soʻng, bir muddat tushkunlik kayfiyati meni tark etmadi. Soʻng ichki bir ishonch yuzaga chiqdi. Buni qanday boʻlganini bilmayman, shunchaki koʻzgudagi aksimga qarab turib oʻzgarishim kerakligini angladim. Albatta 38 yoshda, bu oson kechmadi, ammo qatʼiyat, talabchan sport trener va usta sartarosh nafaqat tashqi koʻrinishimni balki dunyo qarashimga ham tasir oʻtqaza olishdi. Bu men uchun moʻjiza boʻldi. Yangi imij, oʻzimga boʻlgan ishonchimni oshirdi. Endi hamma, hammasi boshqacha kecha boshladi. Ishim, boshliqlar, xodimlar bilan munosabat, barchasi yuqori choʻqqida edi. Faqat oilaviy hayotimdan boshqa...

Qiziq, xotin degan maxluqni bemazasiga uchrab qolsang, shunday bezitib, uylanish haqida falsafiy fikr yuritadigan qilib qoʻyarkan. Yoshim oʻtsa oʻtib ketsin, munosibi topilguncha, kutaman yoʻqsa toq oʻtaman! Oʻzimga soʻz berdim.

Gap deb gapiraman-u, lekin erkakni jinsiy aloqalarsiz yashashim oson emas, yana kun davomida ayollar orasida boʻlsang!

Bir necha yillardan buyon oʻrtamiyona mehmonxonada koʻplab ayol xodimlar bilan ishlayman. Koʻpchilikni nazorat qilganingdan keyin, kimgadir yoqasan, kimdir yoqmaysan. Shunga qaramay, bir nechta koʻzga yaqin, yosh hamkasb qizlar bilan yaxshi munosabat oʻrnatdim.

Oʻhho, bu qizlar haqida ikki ogʻiz soʻzlab oʻtaman. Yarim yil avval, bir xomkalla, maʼmurimizning allaqanday tashabbusli dasturi asosida qabul qilingan edilar. Yumshoq aytganda ular birmuncha shaddod, soʻzamol, mijozlar bilan tez muloqot oʻrnatishadi va ijtimoiyi tarmoqlarda, faol qizlar. (Qisqasi yengil tabiyat, goʻzallar kvarteti.) Bu mehmonxona manfaati uchun qilingan omadli tajriba boʻldi.

Mehmonxona manfaatidan, daromad yaxshi boʻlsada, maʼnaviy yondashuv tubanlashib borayotgani uchun, hech kim bizni tanimagani maʼqul. Yurtimizning qaysi qismida boʻlmasin biz bilan toʻqnash kelishingizni xolamagan boʻlardim. Keling shuning uchun ismlarni oʻzgartiraman. Aytaylik, mening ismim Sohib.

Bu hikoyadagi qizlardan biri, Nozanin, qisqacha Noza, 19 yoshda. Qora soch, maftunkor jigarrang koʻzlar, yoqimli yuz, biroz toʻla tana. Koʻkrak va goʻzal dumbalar 155 sm, boʻyga shunday uygʻunlashganki. Oʻxaa, aytish mumkinki, bu kichkina sohibjamol bilan tez-tez gaplashib qolganimizda, doim quchoqlab olish istagi meni bezovta qiladi.

Malika endigina 20 yoshga kirdi. Uning chiroyli yuzi, yashil koʻzlari bor. Uzun sochlarini, tez-tez boʻyatib turgani uchun aniq rangini aytolmayman, lekin ayni kunda ochiq, sariq rangga boʻlib, u allaqanday maftunkor galliyvud aktrisasiga oʻxshab ketgandi. Ayniqsa uning ajoyib shakllangan, oʻrtacha tanasida juda tarang koʻkraklar oʻrin olgan boʻlib, har qanday erkakni bir bor boʻlsada zavqlanib qarashga majbur etadi. Malika bilan yuzaki munosabatimiz yaxshi, gohida gaplashamiz, gohida meni koʻrib xursand boʻlganini his qilaman.

Bolalarcha begʻubor tarbiyatli Maftuna 22 yoshda. Yuzi yoqimli, ayniqsa tabassumi goʻzal. Sochlari va koʻzlari qora, lekin nigohlari... Ha, shu yaramas nigohlari uning begʻubor chehrasiga soya tashlab turadi. Tab tortmas nigohlarga qarab, bu qizni ichida jilovsiz shahvoniyat borligi sezish qiyin emas. U Nozadan birozgina balandroq, lekin tana tuzilishi boʻyicha, Malikaga yaqinroq. Odatda biz faqat muhim boʻlganda gaplashamiz.

Yana bir qiz, yoʻgʻe ayol bor, bu Maftunaning 24 yoshlardagi opasi Zebo. U allaqachon turmush qurib ajrashgan. Shunga qaramay eri bilan munosabatini saqlab qolgan. Uzun boʻyli va nozik, ehtimol anchayin nozik qomatga ega, chunki juda harakatchan, oʻziga eʼtiborli, chiroyini yaxshi saqlaydi. Uning kichikroq ajoyib shaklli, yumaloq koʻkraklari, beqiyos uzun oyoqlari bor. Zebo bilan yaxshi munosabatdamiz deya olmayman! Hikoya nuqtai nazaridan, shuni aytishim kifoyaki biz ilk kundanoq bir-birimizning shaxsiyatimizga chiday olmaymiz. Buni oʻziga yarasha sabablari bor. U hammani nazorat qilishni va hamma jabhada domenand boʻlishni istaydi... Ishxonada bu meni vazifam!

Yana shuni aytishim mumkin, bu qizlarni bilganimdan buyon, bir kvartirada ijarada turishadi. Yigitlarga yuzaki munosabatlari, bir-birlariga esa pana-panada teginib oʻtishlaridan, ularni "Lezbiyanka" degan gumonim bor...


***

Keling oʻsha goʻzal oqshom qanday oʻtganini soʻzlab beraman:

- 2023 yil, 15 Iyul jumadan, shanbaga oʻtar kechasi, telefonim jiringladi. Odatda uxlamoqchi boʻlganimda, bezovta qilmasliklari uchun doim ovozni oʻchirib qoʻyardim. Ayni oʻsha kuni unutibman, lekin aslida bu omadim ekan. Koʻzimni qisib, displeyga nazar tashladim. Maftuna! Boshqa vaqt boʻlganda, bu shirin zabonli oyimqiz bilan jondeb suhbatlashgan boʻlardim. Ammo uyquni buzilishi, achchiq tuygʻu uygʻotib, norozi kayfiyatda soatga qaradim, 2:20. Bir muddat taraddudlanib, soʻngi sonyalarda koʻtardim.

- Eshitaman. - lekin u gapirishimga qoʻymay bidirlaydi:
- Shhhhh! Sohib akaooo! Biz muammoga duch keldik. Yonimizga keling, biz klub oldida turibmiz! - u shoshib manzilni aytib aloqani uzdi.

Xoʻsh, bu normal holat emas-ku, xayolimdan shu fikrlar oʻtdi:
"Qiyinchilikda nega menga qoʻngʻiroq qilyabsan qizaloq? Hatto yaqin boʻlmasak, ishda ham zoʻrgʻa gaplashasan!"

Qiziquvchanligim, qoʻl siltab, uyquga yotishga imkon bermadi. Shoshmay kiyimlarimni kiyib, mashinamni olish uchun garaj eshigini ochdim. Biroz oʻylanib, yordamga muhtoj ayolga yengil qarayotganim uchun oʻzimga tanbeh berdim.

"Tezroq boʻlaqol yaramas!ʼʼ

Yoʻllarda kechki tirbandlik yoʻqligi uchun, aytilgan manzilga 10 daqiqadan kamroq vaqtda yetib keldim. Ularni tanib olarman deb klubning kirish eshigi yoni-beridagi qizlarga koʻz tashlab oldim. Kelguncha, bebosh yigitlar bilan muammo boʻlgan deb, ehtimoli mushtlashuvga oʻzimni ruhan tayyorlab kelgandim. Hayratki, men oʻylagancha boʻlmay, kichik bir guruh qizlar hayajon bilan menga qoʻl silkitdi. Bunday liboslarda ularni taniy olmaganimdan ortiqcha ajablanmay, tezlikni pasaytirdim. Ular mashina tomonga yurishdi. Avvalda aytganimday ular kiyinish tarzida, odatiy qizlarday uyatchan emas edilar. Chugʻurlashgancha orqa oʻrindiqqa oʻtgan qizlar birin-birin meni hayratlarga solib, yuzimdan oʻpib olishdi. Yonimga oʻtirgan Zebo esa, bu dunyodagi eng tabiiy narsadek, bir koʻzini qisib qoʻydi. U kumushrang, yupqa, tor koʻylak kiygan boʻlib, chap tomonidagi, tasma yelkasidan sirgʻalib tushgan, oqibatda lifchigini bir qismi koʻrinib qolgandi. U kiyimini sozlagancha, shahvoniy jilmayib qoʻydi.

Lol! Ularni bugungi menga boʻlayotgan munosabatlaridan taajjublanib, bir-bir qarab oldim. Yuzlari qizargan, lablaridan tabassum arimaydi.

- Zebo, senlar mastmisan? - soʻradim, oʻtkir atirlar iforidan, ichganmi, chekganmi bilolmay.
- Yoʻq, - yelka qisib kuldi, - Sizni tez kelishizni kutmagandik, tezkorligizdan xursandman akajon...

ʼʼIya, bu ahmoq qurugʻidan omadimi?!ʼʼ Doim jigʻimga tegadigan ayolni, akajon deyotgani
bejiz emasdir.

- Xoʻsh! - oʻgirilib orqaga koʻz tashlayman, - Maftun, sizlar muammoga duch kelganingizni